این پژوهش با هدف بررسی باورهای غیرمنطقی در روابط زناشویی و استانداردکردن پرسـشنامه باورهای ارتباطی (رومنس و دیبورد، 1995)، در گروه نمونهای به حجم 535 نفر متأهل (291 زن، 244 مرد) در شهر تهران اجرا شد. پس از حذف 13 گویه به دلیل قدرت تشخیـص و بار عاملی ضعیف، اعتبار 58 گویه باقیمانده از طریـق همسانی درونی و بازآزمایی با فاصله یک ماه به ترتیب برابر با 95/0 و 93/0 به دست آمد. تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متمایل نشان داد که پرسشنامه از هفت عامل 1) کامل بودن همه چیز در روابط زناشویی 2) وابستگی متقابل 3) انحصارطلبی در روابط 4) فداکردن خود برای دیگری 5) منطقی بودن و پذیرشمتقابل 6) خواندن افکار یکدیگر 7) آگاهی از افکار و احساسها و نیازهای گذشته همسر اشباع شده است. تحلیلعاملی تأییدی درستی عاملهای استخراجشده را تأیید کرد. همبستگیRBQ با آزمون باورهای غیرمنطقی (جونز، 1968) روایی همگرای آن را تأیید کرد (32/0 =r ، 01/0P < ). دو جنس از لحاظ باورهای ناکارآمد زناشویی تفاوت نداشتند. افراد با تحصیلات غیردانشـگاهی، باورهای ناکارآمد بیشـتری نسبت به افراد با تحصیلات دانشگـاهی داشتند. بین سن، مدت ازدواج و تعداد فرزندان با بـاورهای ارتباطی رابطهای به دست نیامد. جدول تبدیـل نمرههای خام به نمرههای استاندارد RBQ برای کل گروه ارائه شد.
)