هدف اصلی این پژوهش تعیین اثر واسطه‌ای راهبردهای نظمدهی شناختی هیجان در رابطه بین سبک‌های دلبستگی ایمن، اجتنابی و دوسوگرا با ناگویی هیجانی بود. 256 زن و مرد تهرانی (115 مرد، 141 زن) به صورت داوطلب در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت‌کنندگان در پژوهش خواسته شد سیاهه دلبستگی بزرگسال (AAI؛ بشارت، 1384، 2011)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (FTAS؛ بگبی، پارکر و تیلور، 1994) و پرسشنامه نظمدهی شناختی هیجان (CERQ؛ گارنفسکی و کرایج، 2006) را تکمیل کنند. نتایج نشان دادند بین سبک دلبستگی ایمن با ناگویی هیجانی رابطة منفی معنادار و بین سبک‌های دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا با ناگویی هیجانی رابطة مثبت معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان دادند دو دسته راهبردهای سازشیافته و سازشنایافته نظمدهی شناختی هیجان در رابطه بین سبک‌های دلبستگی و ناگویی هیجانی تاثیر واسطه‌ای دارند. سبک‌های دلبستگی ایمن و ناایمن از طریق راهبردهای سازشیافته و سازشنایافته نظمدهی شناختی هیجان در دو جهت متضاد تغییرات مربوط به ناگویی هیجانی را پیشبینی می‌کنند. بر اساس یافته‌های این پژوهش، می‌توان نتیجه گرفت تاثیر واسطه‌ای راهبردهای نظمدهی شناختی هیجان در رابطه بین سبک‌های دلبستگی و ناگویی هیجانی جزیی است.
)